Zo was 19 april 1963 geen uitzondering. Het hele dorp liep uit om jubilaris Gooskens Hout binnen te halen. Fanfare Wilhelmina in vol ornaat voorop, gehuld in hun splinternieuwe uniformen — geschonken door Gooskens Hout ter gelegenheid van het honderdjarige jubileum. 

Want wie jarig is trakteert. En iets terugdoen voor haar omgeving is voor Gooskens Hout altijd vanzelfsprekend geweest. Betrokken zijn, midden in de samenleving staan en oog hebben voor de mensen om ons heen. Dat was zo ten tijde van Henricus’ eerste stappen en dat was zo ten tijde van het 100-jarig jubileum. 

En morgen? Morgen is daar nog steeds niets aan veranderd.